Doorgaan naar hoofdcontent

Dochter Maude aan het woord

Claudy, mijn moeder, heeft een ziekte genaamd MS, zoals jullie via haar blog al heel lang weten. Ik, haar dochter, geef voor een keer eens mijn mening over alles wat er nu gebeurt rond mijn moeder. Ik geef mijn mening over bijvoorbeeld Zamboni’s techniek en over haar piano spelen.

Zamboni:
Ik heb vertrouwen in deze techniek van Zamboni, ten eerste omdat ik niet in alle vorige medicijnen geloofde (beteferon), maar ook omdat ik een filmpje heb gezien bij Eén vandaag, (staat ook bij mijn moeders vorige stukje) waar een vrouw die gewoon bijna niet meer kon lopen, weer haar eerste goede stappen zette en een vrouw die gewoon weer op de fiets zat, na lang niet gefietst te hebben.

Pianospelen:
Even terug op het onderwerp waarom ik op mijn moeders blog wou. Mijn moeder die aan het piano spelen is, moet veel moeite doen om dit stuk uit haar vingertoppen te krijgen.
Ik hoop dat mijn moeder via de techniek van Zamboni beter word in het spelen van dit stuk, want zoals jullie denk ik ook wel weten, houd mijn moeder heel erg van muziek.

Reacties

Angelique zei…
Goed gesproken. ik hoop ook dat het gaat werken, en zal aan jullie/ Claudy denken; Succes vrijdag

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plök veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieëren voor Claudy. Laot mèr komme! (zo heet ook één van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter