kracht, muziek en ms

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter

Beste volgers, het  is hier lang stil geweest. Ik vond het zelf de afgelopen jaren, als ik Claudy had gezien, moeilijk iets op te schrijven na afloop. We hadden niets besproken dat we niet al vaker hadden op geschreven. Wellicht is het mijn journalistieke verleden dat me hier dwars zit, het gevoel dat je altijd iets nieuws moet vertellen omdat het anders niet interessant voor anderen is, om te lezen. Mijn overbuurvrouw Brecht heeft gelukkig geen last van dit soort beperkende gedachten en leverde het volgende stukje bij mij aan, dat ik hierna zal plaatsen. Leuk om te lezen, en wie weet voelt iemand zich geroepen om ook weer eens iets te sturen. Dat kan altijd naar petra@petraterdoest.nl. Groet aan jullie allen, Petra ter Doest - blogbeheerder