Doorgaan naar hoofdcontent

Muziek uit Egypte

Waanzinnig! De acties van het Egyptische volk hebben mij diep geraakt. Het nieuws dat daar vandaan komt, geeft mij een goed gevoel. Hoe het nu verder zal gaan, weten we niet.

Zestien jaar geleden ben ik, zwanger van Daan, naar Cairo gegaan omdat John en ik werden uitgezonden door Unilever. Ik gaf leiding aan een fabriek die vetstoffen maakte van plantaardige oliƫn. De arbeiders in de fabriek verdienden ongeveer 100 gulden per maand.

Er was veel in Egypte dat ik niet begreep. De cultuur, de godsdienst en de armoede. Ik kon er allemaal niets aan veranderen. Maar Ć©Ć©n ding was voor mij wel duidelijk: ik vond de mensen aardig.

Ik hoop met heel mijn hart dat de opstanden in Egypte en in de landen erom heen goede gevolgen zullen hebben. Ook dat kan ik niet veranderen. Maar ik kan het wel hopen.

Graag wil ik afsluiten met muziek van de Egyptenaren.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plƶk veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieĆ«ren voor Claudy. Laot mĆØr komme! (zo heet ook Ć©Ć©n van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter