Doorgaan naar hoofdcontent

Zamboni - tijd voor onderzoek

Vandaag ga ik opnieuw naar Duitsland, drie maanden na mijn behandeling volgens de methode van Zamboni. Ik heb er erg veel zin in, in het Bonifatius Hospital gaat Dr. Görts met zijn medewerkers opnieuw een MRV scan maken en een Doppler-test doen om te zien hoe ik er nu voor sta.

Tja wat vind ik daar zelf van? Een goede graadmeter voor mij is het pianospelen, ik heb meer gevoel in mijn handen en ben ook beter in staat mijn muzikaliteit door te geven aan mijn vingers. Ook spreek ik duidelijker en heb ik meer energie. Laat het een placebo-effect zijn, dat is al geweldig.

Dat het pianospelen beter gaat wil ik graag op video laten zien. We hebben vorige week een nieuwe opname gemaakt, maar ik ben nog niet tevreden. Van spelen met een camera in de buurt word ik zenuwachtig en dat beïnvloedt mijn spel zo dat de opname geen goed beeld geeft. Nog even geduld dus a.u.b.

Op internet staat heel veel te lezen over behandelingen van Zamboni. Een vriendin van mij zei tijdens een discussie: "Het zou veel inzicht geven, als een student of een aio de resultaten van alle behandelingen op een rijtje zou zetten. Er zijn vast veel onderzoekers die dit interessant vinden." Ik heb het idee doorgestuurd ana mijn neuroloog maar wie weet is er een aio is die nog een onderwerp zoekt en dit leest. Bij deze. …

Wordt vervolgd, na terugkeer uit Duitsland.

De muziek is deze van Arvo Pärt, een Estse componist die wel de Chopin van deze tijd wordt genoemd.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plök veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieëren voor Claudy. Laot mèr komme! (zo heet ook één van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter