Doorgaan naar hoofdcontent

Kracht, muziek en blind

In juli van dit jaar, tijdens de enorme hitte, zijn wij gaan eten bij Wakker in Eemnes. Ik kom bij Wakker met veel plezier. Er staat een prachtige vleugel en tijdens het diner is er live muziek, dit maal een optreden van een blinde pianist, Ted Robinson. Hij speelde prachtig, het kwam recht uit zijn hart. In de pauze dronk hij wat aan de bar, ik trok mijn stoute schoenen aan en ging naar hem toe.
“Mag ik naast u komen zitten?” vroeg ik hem. Dat was goed.
“U speelt prachtig.” Ik vertelde hem dat ik MS heb en dat mijn hobby piano spelen is en dat ik een manier zocht om ondanks mijn handicap te spelen. Ik vertelde hem over de behandeling van Zamboni die ik zojuist achter de rug had. Ik vertelde hem ook dat ik meer gevoel had in mijn vingers tijdens het spelen. Ik vroeg hem waar hij de kracht vandaan haalde, waardoor hij zo kon spelen. Hij zei: “Het geeft mij kracht als ik een paar mensen in het restaurant een plezierige avond bezorg." Tot slot zei hij tegen mij: “Be patient, it will come.”
Hij had mij nu een plezierige avond bezorgd.

Ik wil graag een passend stuk van Stevie Wonder toevoegen. Hij zingt Friends samen met Dionne Warwick, Whitney Houston en Luther Vandross.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plök veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieëren voor Claudy. Laot mèr komme! (zo heet ook één van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter