Doorgaan naar hoofdcontent

Postuum Moe H.

Afbeelding
Door
In 1996 was ik op bezoek bij mijn ouders in Nederland. Het ging niet goed met me en binnen een week was de diagnose gesteld, ik had MS. Een maand later was ik weer een beetje opgeknapt en besloot ik bij Moe op bezoek te gaan. Ze woonde om de hoek bij mijn ouders. Moe had al meer dan 20 jaar MS. Ze koos er bewust voor alleen te wonen. Haar kinderen waren al volwassen en ze had veel hulp nodig van anderen. Ik had gebak gekocht en we aten het smakelijk en onhandig op. Na het gebak liet ze me de benedenverdieping van haar huis met alle aanpassingen zien. Ze vroeg me of ik de urinefles wilde legen. Dat wilde ik wel. Ze liet me haar leven met al haar beperkingen zien. Toen ik vertrok vroeg ze: ‘Viel het mee?’ ‘Ja!’ zei ik, maar wist verder niets te zeggen.
Moe is al een jaar of vijf niet meer onder ons. Pas nu ik verder ben in mijn leven, kan ik zeggen: ‘Ja Moe, de uitstraling van je ogen overtreft je fysieke beperkingen volledig.’ Je had het begrepen. ‘Leven is een Kunst.’

Voor Moe heb ik een muziekstuk uitgezocht:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Door
Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plök veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieëren voor Claudy. Laot mèr komme! (zo heet ook één van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu
Een reactie posten
Meer lezen

Een heel zwaar leven

Door
Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter
Een reactie posten
Meer lezen