Doorgaan naar hoofdcontent

Mijn dochter Maude (11 jaar) aan het woord


Ik haal mijn energie vaak uit mijn omgeving, uit alles wat ademt en leeft.
En ik raak mijn emoties kwijt bij het schrijven van verhalen, daar krijg ik ook energie van!
Mijn moeder zegt altijd dat ik mooi schrijf, dat geeft mij nog meer energie. Want een compliment is een bron van energie voor mij, eentje die je makkelijk kunt opnemen in je lichaam.
Ik zeg vaak dat als mijn moeder energie tekort heeft, dat ze wat van mij mag hebben want ik heb genoeg (dat is natuurlijk spottend).

Reacties

Jack S zei…
Ik zit momenteel in Calcutta. Stad vol contrasten, India in het kwadraat. Anders dan andere steden hier geen getto's; alle daklozen wonen gewoon op straat, zelfs naast de duurste hotels en op de stoep in de winkelstraat. Gisterenavond wezen eten. op wel naar het restaurant zie je sommigen reeds slapen (moeder en 2 kindjes naast elkaar op trottoir)andere zijn nog wakker. Maar altijd vrolijk, aardig. Blijkbaar halen zij ondanks alle ellende toch veel energie uit elkaar. Jack

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plök veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieëren voor Claudy. Laot mèr komme! (zo heet ook één van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter