Doorgaan naar hoofdcontent

Voelen

Een lezer van dit blog, kwam met de volgende tip.

‘Als je wilt dat die betrekkelijkheid en schoonheid overkomen, moet je zorgen dat ik dat voel. Het helpt niet of ik schrijf dat een ijsje lekker is, maar als ik beschrijf hoe mijn speeksel alleen bij het zien al, mijn mond in 'sprietst', dan herken ik als lezer dat gevoel en ervaar ik hoe lekker dat ijsje eruit ziet.
Begin met mij te laten voelen wat een dag met MS betekent. Als je dan later schrijft over een moment in Australia, doen snap ik de impact. Het gaat me dus in de eerste plaats om bijvoorbeeld jouw ochtendritueel, wat kun je wel en wat niet met de vraag van je kinderen. Dus niet over vertellen, maar laat me meekijken/ voelen.’

Ik heb lang over deze reactie nagedacht. Maar dat is niet waar ik mijn kracht uit haal. Ik ben een bewonderaar van Einstein en denk vaak aan de volgende waarden: ‘Met logica kom je van A naar B. Met fantasie van hier naar overal.’

Reacties

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plök veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieëren voor Claudy. Laot mèr komme! (zo heet ook één van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter