Doorgaan naar hoofdcontent

Voelen

Een lezer van dit blog, kwam met de volgende tip.

‘Als je wilt dat die betrekkelijkheid en schoonheid overkomen, moet je zorgen dat ik dat voel. Het helpt niet of ik schrijf dat een ijsje lekker is, maar als ik beschrijf hoe mijn speeksel alleen bij het zien al, mijn mond in 'sprietst', dan herken ik als lezer dat gevoel en ervaar ik hoe lekker dat ijsje eruit ziet.
Begin met mij te laten voelen wat een dag met MS betekent. Als je dan later schrijft over een moment in Australia, doen snap ik de impact. Het gaat me dus in de eerste plaats om bijvoorbeeld jouw ochtendritueel, wat kun je wel en wat niet met de vraag van je kinderen. Dus niet over vertellen, maar laat me meekijken/ voelen.’

Ik heb lang over deze reactie nagedacht. Maar dat is niet waar ik mijn kracht uit haal. Ik ben een bewonderaar van Einstein en denk vaak aan de volgende waarden: ‘Met logica kom je van A naar B. Met fantasie van hier naar overal.’

Reacties

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plök veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieëren voor Claudy. Laot mèr komme! (zo heet ook één van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu...

Goede Week

Voor mij is dit al mijn hele leven een bijzondere tijd. Een tijd die aanzet tot bezinning, een tijd waar vele facetten in zitten. En voor mij zeker, met het voorjaar buiten, van een overheersende schoonheid. Van een wijze man, kreeg ik een heel mooi gedicht. Het is gemaakt door een terminale patiente die inmiddels is overleden. Wat ik er, door mijn ziekte, in herken is hoe moeilijk het is om uitdrukking te geven aan je gevoel, zelfs tegenover je dierbaren, omdat je beiden in een tegenovergestelde situatie zit. Ik vind dat de tekst ook mooi past bij deze week. Ik sta aan de overkant Ik sta aan de overkant van een stroom de stroom van jouw verdriet jouw eenzaamheid ik wil je bereiken maar vind de woorden niet vind de gebaren niet ik sta daar aan de overkant tegenover jou kon ik met je meehuilen ik vind de tranen niet niet diep genoeg kan ik voelen wat je voelt het enige wat ik koppig doe ik blijf ik sta ik wacht ik kijk zo ben ik een beetje bij je (Marina San Giorgi, uit de bundel ‘Vlieg...