Doorgaan naar hoofdcontent

Kijken naar het positieve in anderen

Ik ben sinds 9 februari in Nieuw Unicum, het speciale verzorgingstehuis voor ms- patiƫnten in Zandvoort. Het is mijn eigen keuze om hier te zijn maar als ik eerlijk ben valt het me niet mee. Ik word de hele dag geconfronteerd met andere mensen met ms. Ik weet dat het mijn opdracht is om te kijken naar het positieve in andere mensen hier. Ze hebben ook hun eigen leven.

Vandaag kwam Kees, hij woont hier sinds 4 jaar en weet dat ik van klassieke muziek houd. Hij kwam vertellen dat ik op het keyboard mag spelen van een andere man die hier woont. Dat is blijkbaar een koordirigent en een aardige man. Kees gaat afspreken dat er iemand komt om me daar naar toe te brengen. Nieuw Unicum is groot en ik red dat niet alleen in mijn stoel. Kees vertelde dat hij in het begin alleen maar rolstoelen en tilliften zag en het moeilijk vond om te wennen. Blijkbaar is dat gelukt en ziet hij nu ook andere dingen.

Ik heb besloten voorlopig niet meer naar de dagbesteding te gaan waarbij mensen zelf muziek maken. Misschien kan ik beter iets anders creatiefs gaan doen. Ik wil afsluiten met een stuk van Danill Trifonov, een geweldige jonge pianist die ik drie weken geleden in het Concertgebouw heb gezien. Hij speelde ook daar Rachmaninov.

 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plƶk veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieĆ«ren voor Claudy. Laot mĆØr komme! (zo heet ook Ć©Ć©n van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter