Doorgaan naar hoofdcontent

Up from the chair


Gert Jan, een voor bijzonder mens met wie ik graag skype, vertelde me over Terry Wahls een Amerikaanse ms-patiƫnte. Terry is een arts in Iowa en vertelt op haar
eigen website over de vorm van secundaire ms die zij heeft sinds 2003. Ze heeft talloze behandelingen ondergaan, waaronder chemo-therapie en Tysabri, die allemaal niet hielpen. Ze concludeerde dat de wetenschap haar niet verder kon helpen en ging zelf aan de slag. Ze kwam uit bij voeding en heeft een heel dieet uitgedokterd. Ze heeft geen rolstoel meer nodig en fietst weer naar haar werk. Haar boek heet : 'Up from the chair. Defeating MS without Drugs.'

Het dieet van Terry Wahls richt zich op groenten en dan vooral op de kleuren. Ook besteedt ze veel aandacht aan vis, lever en zeewier.

Ongelofelijk. Ik ben zelf levensmiddelentechnoloog, ik heb altijd alleen op een technische manier naar voedsel gekeken. Nooit op deze manier.

Ik ben met het  verhaal van Terry Wahls naar mijn huisarts gegaan in wie ik veel vertrouwen heb. Hij heeft de diĆ«tiste ingeschakeld die een dag later al bij mij op de stoep stond. Ze heet Jessica en is gaan uitzoeken wat er over Terry Walsh en haar methode is gepubliceerd in Nederland. Niets tot nu toe, zo blijkt. Jessica gaat nu bedenken hoe je dit dieet haalbaar kunt maken in een Nederlands huishouden.

Ik probeer zelf alvast rekening te houden met deze ideeƫn en wil er graag mee verder. Het duurt twee maanden tot een jaar voordat zichtbaar is of het resultaat heeft.

Mijn huisarts zei aan het einde van ons gesprek: Wat verwacht je hiervan Claudy?  Ik heb daar veel over nagedacht. Ik eet mijn hele leven al gezond en verwacht niet iets speciaals. Wat komt, dat komt, denk ik altijd. Maar het idee dat ik een rol kan spelen door zoiets door te geven aan anderen, al is die nog zo klein ... daar krijg ik kracht van.

Maude heeft Afrikaanse muziek opgezocht ...

Reacties

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plƶk veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieĆ«ren voor Claudy. Laot mĆØr komme! (zo heet ook Ć©Ć©n van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter