Doorgaan naar hoofdcontent

Janine Jansen is voor mij het nu

Ik vertelde al eens dat ik drie jaar geleden ben gestopt met piano spelen omdat het lezen van de noten me te veel moeite kostte. Het boek Musicofilia van Oliver Sax bracht me op het idee om muziek op een andere manier in mij op te nemen. Ik prent nu maat voor maat in mijn hoofd en probeer te voelen hoe het klinkt. Dat gaat heel langzaam maar het gaat… Voor het einde van dit jaar wil ik Nocturne 20 van Chopin onder de knie hebben. Het volgende stuk heb ik al uitgezocht: Arietta van Grieg. Het geeft me een positief gevoel, van zingeving, van het ervaren van schoonheid op een andere manier.
De pijn van het niet meer piano kunnen spelen ligt achter mij. Ik zie wat ik nu kan als een cadeautje! De schoonheid van muziek is er nog steeds en zal er ook altijd blijven. Op een andere manier maar ik realiseer me dat het genot niet minder is geworden. Deze keer een stuk van Janine Jansen. Door haar energie voel je de kracht van het nu. Op haar eigen site staan prachtige fragmenten. Voor dit blog heb ik een stuk gekozen van de componist van het jaar, Mendelssohn.






Reacties

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plök veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieëren voor Claudy. Laot mèr komme! (zo heet ook één van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter