Doorgaan naar hoofdcontent

Wouter Bos

Even iets heel anders, of misschien toch niet zo heel erg anders?
Op verzoek van de schoolkrant heeft mijn dochter Maude een email gestuurd aan Wouter Bos. De bedoeling was om te netwerken via hyves en te laten zien hoe dat werkt. Wouter Bos zit ook op hyves en dus kon ze hem zo een berichtje sturen. Ze stelde hem twee vragen namens alle kinderen van de Larense Montessorischool.

Beste Wouter,
1. Maak je je zorgen over de kredietcrisis?
2. En moeten kinderen zich daar ook zorgen om maken?

Heel veel mensen komen door de crisis een moeilijke situatie terecht. Mensen raken hun baan kwijt zonder dat ze daar iets aan kunnen doen. Het overkomt ze. Net zoals mijn ziekte mij is overkomen. Ze zullen moeten uitvinden waar hun kracht ligt.

Ze heeft haar vragen twee weken geleden via hyves verstuurd.
We wachten vol spanning op antwoord. Nu hoorde ik van een bevriende journalist dat Wouter Bos deze week aan het skiƫn was en even helemaal geen vragen kon beantwoorden. Al helemaal geen goede vragen van kleine meisjes uit Laren. Dus nog even geduld a.u.b.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plƶk veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieĆ«ren voor Claudy. Laot mĆØr komme! (zo heet ook Ć©Ć©n van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter