Doorgaan naar hoofdcontent

Vriendschappen en lenergielampen

Het is alweer half januari. Vorige keer heb ik geschreven over de problemen waar ik tegen aanloop met het mijzelf toedienen van een spuit, een keer in de twee dagen. Ik heb ook verteld dat ik wil onderzoeken of het spuiten wel of niet een positief effect op mij heeft en dat ik bij het NEN wil gaan kijken of zij iets voor mij kunnen doen. Het is duidelijk dat de afgelopen twee maanden moeilijker waren dan de periode daarvoor toen ik nog geen spuit gebruikte.
Ja, waar haal ik dan nu intussen de kracht vandaan? Deze week in ieder geval uit vriendschap. Ik lunchte met oud-collega’s van Heineken, één van hen schreef daarna: ‘Ik hoop dat jij weer de kracht terugvindt om positief in het leven te staan. Dat is waar ik je zo om bewonder.’ Zondag gaan we eten met een oud-studiegenootje en haar vriend. HET WORDT VEGETARISCH!! We hebben er allemaal zin in, mijn kinderen gaan meehelpen met koken.
Via mijn Wageningse vriendin heb ik een energielamp gekocht. Daar mag je een half uur tot twee uur per dag voor zitten en dan krijg je energie. Geen idee of je er ook kleur van krijgt maar ik word er wel rustig van.
Lang leve de vriendschap!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plök veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieëren voor Claudy. Laot mèr komme! (zo heet ook één van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter