Doorgaan naar hoofdcontent

Carel en Henriette op bezoek


Dit is een bijdrage van Henriette ter Linden

Het is woensdagochtend, ik ben samen met mijn vader Carel bij Claudy. Het is een prachtige zonnige dag, zoals alle dagen deze zomer van 2018. Sinds een tijd is hij weer intensief bezig met het instuderen van pianostukken. 'Zou je het een idee vinden om bij Claudy te oefenen?' vroeg ik hem een tijdje geleden. 'Jij wil graag spelen, en zij vindt het heerlijk om te luisteren'.

'Ik vind het leuk dat je er bent,' zegt Claudy tegen Carel.

Dan, uit het niets:
'Ik ben niet bang voor de dood'

Het zal vast komen omdat Carel dominee was.

'Ik geloof niet in de dood'
'Ik geloof in energie. Energie vergaat nooit'
'Einstein'

'Waar hield jij van, om te spelen?' vraagt Carel.

'Van Chopin'.

'Ik heb een stuk meegenomen, Nocturne 1 van Chopin, speelde je dat ook?'

'Getverdemme'
'In pósitieve zin' zegt ze erbij.


Hij begint te neuriën.
En Claudy neuriet mee.
Er is een parallel universum waar Carel, Claudy en Chopin nu in vertoeven.


'Ik heb weer les genomen, ik wil de stukken weer kunnen spelen die ik vroeger speelde.'
'Je bent nooit te oud om leren.'

En hij begint te spelen.
'Getverdemme'

'Getverdemme'
'Getverdemme'

'Getverdemme wat mooi'

Wat een glorieuze ochtend was het.





F. Chopin : Nocturne op. 9 no. 1 in B flat minor (Rubinstein)








Reacties

Populaire posts van deze blog

Goede Week

Voor mij is dit al mijn hele leven een bijzondere tijd. Een tijd die aanzet tot bezinning, een tijd waar vele facetten in zitten. En voor mij zeker, met het voorjaar buiten, van een overheersende schoonheid. Van een wijze man, kreeg ik een heel mooi gedicht. Het is gemaakt door een terminale patiente die inmiddels is overleden. Wat ik er, door mijn ziekte, in herken is hoe moeilijk het is om uitdrukking te geven aan je gevoel, zelfs tegenover je dierbaren, omdat je beiden in een tegenovergestelde situatie zit. Ik vind dat de tekst ook mooi past bij deze week. Ik sta aan de overkant Ik sta aan de overkant van een stroom de stroom van jouw verdriet jouw eenzaamheid ik wil je bereiken maar vind de woorden niet vind de gebaren niet ik sta daar aan de overkant tegenover jou kon ik met je meehuilen ik vind de tranen niet niet diep genoeg kan ik voelen wat je voelt het enige wat ik koppig doe ik blijf ik sta ik wacht ik kijk zo ben ik een beetje bij je (Marina San Giorgi, uit de bundel ‘Vlieg...

Op proef naar Nieuw Unicum

Van 9 februari tot en met 3 maart ga ik op proef naar Nieuw Unicum. Dit is het tehuis voor MS patiënten in Zandvoort. Ik vind het spannend en ben benieuwd wat dit me gaat brengen. Ik hoop er onder andere vaker toe te komen om te schrijven op mijn blog omdat ik graag mijn ervaringen wil delen anderen. Het lijkt me ook heerlijk om bezoek te krijgen. Dus als je wilt komen, vind ik dat geweldig. Er zijn geen bezoektijden. Het is wel handig je komst aan te kondigen via een speciale agenda die moet helpen om een beetje overzicht te houden. Klik  hier  om naar de agenda te gaan. En je kunt natuurlijk mailen om contact op te nemen, naar  cbruggink@online.nl . Het adres van Nieuw Unicum is: Zandvoortselaan 165 2042 XK Zandvoort Bij zo'n grote stap hoort natuurlijk muziek... ditmaal uit mijn Limburgse geboorteland ...