Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit mei, 2016 tonen

Kutziekte. Een bijdrage van Carel ter Linden

Bij ons laatste bezoek aan Claudy zou ik volgens afspraak pen en papier meenemen en een klein interview schrijven voor haar ‘blog’. We waren nauwelijks in haar kamer (‘we’, dat zijn Tineke en ondergetekende, (schoon)vader van Henriette en Arnoud, beiden al lang met Claudy en John bevriend), of zij brandde los: ‘Ik heb een kutziekte. Je kunt niets meer, ik kan niet meer goed zien, moet gevoerd worden, en heb altijd hulp nodig. Terwijl je geest van alles wil. Acht maanden na de geboorte van Daan kreeg ik de diagnose. Ik was toen niet van slag, ik dacht toen: ik kan het aan. Nu ik er middenin zit, ervaar ik hoe zwaar het is. Toén was er vooral de vreugde om de komst van Daan. Daarna kregen we ook nog Maud. Daar ben ik met alle ellende erg dankbaar voor: dat ons dat gegund was. Een derde kind heb ik niet meer aangedurfd.   Tegelijk ervaar ik veel liefde van mensen. Je hebt wel voortdurend hulp nodig, maar die krijg je ook. Er zijn mensen die mij opzoeken. Ik ben door vriendinnen meege

Onmacht

Ik ben voor een derde proefperiode bij Nieuw Unicum. Niet alleen ik heb deze ziekte, ook mijn man en mijn kinderen lijden mee. Wat ik daar aan moet doen weet ik niet. Ik voel onmacht omdat ik niet weet wat ik met mijn MS moet doen. Soms is het moeilijk om mijn boosheid los te laten. Ik wil graag naar een psychiater om daarover te praten. Wellicht kan hij of zij mij helpen. Wat fijn is, is dat veel mensen me willen helpen. Hun hulp neemt ook weer onmacht bij mij weg want daardoor kan ik toch dingen voor elkaar krijgen. De goede dingen waar ik van geniet en waar ik me op wil concentreren zijn: 1. De mensen die van me houden 2. Lotgenotencontact 3. Muziek 4. Lekker roken, drinken en eten 5. Buiten zijn, één keer per dag Ik eindig met muziek, opnieuw van Daniel Barenboim.