Vorige week kreeg ik te horen dat mijn vriendin Angelique, die ik sinds de brugklas ken, na een hersenbloeding in coma in het ziekenhuis lag. Vandaag kwam het bericht dat ze is overleden. Ik heb haar niet meer gezien, ze woonde in Frankrijk. Sinds het eerste bericht kwam, heb ik naar Beethoven geluisterd. Vooral de Mondschein Sonata geeft mij een mooi en sterk gevoel. Maan en licht, duisternis en schoonheid in een. Beethoven was een onvoorstelbaar eigenwijze man, hij was rauw en hij maakte muziek op een manier die de geschiedenis is ingegaan. Angelique was onvoorstelbaar eigenwijs, ze had overal een mening over, ze was niet makkelijk, maar ze was ook heel lief. Angelique gaat mijn geschiedenis in. (De Mondschein Sonata door de broers Jussen is niet te vinden op Youtube, maar deze versie van Horowitz is ook prachtig)
Over tegenslag en de schoonheid van het leven