Nog een keer Floris. De vorige keer heb ik over hem een stukje geschreven. Zijn zelfmoord heeft mij erg bezig gehouden. Ik heb twee hele lieve reacties gehad op dit stuk waarover ik graag iets wil vertellen. Een iemand schreef dat hij verzet voelde bij het lezen over Floris. Boosheid, verzet en onmachtig verdriet. Hij moest denken aan een gedicht van Dylan Thomas: Rage RAGE against the dying of the light. De schrijver stuurde ook een bijpassend muziekstuk op, een woeste Étude van Chopin. Zijn en ook mijn keuze viel hier op omdat dit ook het jaar van Chopin is. De tweede reactie die ik kreeg, kwam van een wijs man. Hij schreef: ‘‘Er zijn ziekten die op een gegeven moment niet meer te bevechten of te verdragen zijn. Zeker als hij daarnaast niets meer beleeft dat boven die ziekte uitsteekt.’’ Twee zielen, twee gedachten. De eerste schrijver raadde mij aan om rust te vinden in de momenten van stilte! Dat ga ik nu maar eerst eens even doen.
Over tegenslag en de schoonheid van het leven