Doorgaan naar hoofdcontent

Naar een concertlezing met professor Scherder

Een verslag van Brecht Daams.

Op 9 maart gingen Claudy, ik en mijn zus samen naar een optreden van professor Erik Scherder. 
Het was een concert-lezing in de Kleine Zaal van het Concertgebouw. Het werd gepresenteerd als een muzikale reis door ons brein, in woord en klank. Scherder’s woorden werden begeleid door prachtig pianospel van Nikola Meeuwsen. Hij is zestien jaar, in 2014 was hij winnaar van het Koninklijk Concertgebouw Concours. Welke composities Nicola speelde, weet ik niet meer precies, maar Claudy kende ze allemaal en ze begon enthousiast mee te neuriën. We hebben weer genoten van de boeiende presentatie van professor Scherder. 

Wij houden van muziek en Claudy vooral van piano, en we zijn ook zeer geïnteresseerd in de invloed van muziek op het brein. Net als Scherder en hij weet er ook enorm veel van af. We zijn al vaker naar zijn concertlezingen geweest en telkens onthouden we weer wat meer van al die informatie. De dag na dit optreden hoorde ik muziek die me emotioneerde, toen dacht ik meteen: “Insula!” Dat is het deel van de hersenen dat actief is als je emoties voelt. Zie, je steekt er echt wat van op!

Na de concertlezing hebben we professor Scherder even gedag gezegd. Hij kwam meteen naar Claudy toe en begroette haar hartelijk. Natuurlijk hebben we een foto gemaakt. Professor Scherder zei Claudy dat hij weer bij haar langs zou komen als hij in Nieuw Unicum is. Dat is geweldig! Daar kan Claudy naar uitkijken.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plök veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieëren voor Claudy. Laot mèr komme! (zo heet ook één van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter