Doorgaan naar hoofdcontent

Een nieuwe ontmoeting met professor Erik Scherder


Ik ben naar de concert-lezing van professor Erik Scherder geweest, in het Concertgebouw. Met Brecht, mijn buurvrouw uit Laren. Na afloop heb ik hem een hand mogen geven. Hij vond het bijzonder dat ik er was. Dat vond ik ook.

Ik wil graag weten hoe ik andere mensen kan helpen. Want ik ben niet de enige met MS. Ik denk dat ik de ziekte niet voor niets heb gekregen en dat ik andere mensen er wellicht mee kan helpen. Het onderzoek naar MS is nog in een beginfase, maar ik vind het fijn om daar mijn steentje aan bij te dragen. Ik zou graag onderzoek willen doen naar de relatie tussen muziek en MS.

Mijn kinderen hebben geen MS. Mijn man heeft het ook niet. Daar ben ik blij om. En ik ben blij dat ik naar de concert-lezing van professor Scherder ben geweest. Hij is ook een keer bij mij geweest, zie het blog van februari 2017.

Brecht Daams en ik wilden, gesteund door Scherder en drie andere professoren van het VUmc, onderzoek doen naar het effect van elektrostimulatie en voeding op MS. Van Nieuw Unicum mag er alleen onderzoek gedaan worden als het officiëel door het VUmc uitgevoerd wordt. Zo'n officiëel onderzoek is lastig te organiseren, dat gaat heel veel tijd kosten. Ik zou zelf met het onderzoek kunnen beginnen met hulp van Brecht natuurlijk, maar dat mag niet van Nieuw Unicum. Wacht maar, mijn tijd komt nog wel. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plök veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieëren voor Claudy. Laot mèr komme! (zo heet ook één van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter