Doorgaan naar hoofdcontent

Mensen die mij kracht geven


Vandaag - 30 juni - zijn Pernette en Petra op bezoek. Ik vind het heerlijk als er mensen langs komen. We hebben gewandeld en een pannenkoek gegeten. Mensen kunnen mij kracht geven. Als ze positief zijn of als ik tegen ze op kan kijken. 

Zo geeft Carel Ter Linden mij kracht, net als zijn dochter Henriette, zij heeft mij net ook nog opgezocht. En natuurlijk geven mijn kinderen mij kracht. Ze studeren in Delft en zeggen dat dat komt door mij. Omdat ik ze heb aangemoedigd een studie te kiezen die ze helpt om meer uit zichzelf te halen. Hun liefde geeft mij kracht.

Wat mij ook kracht geeft is een bezoek aan het Concertgebouw. Als ik daar in de zaal zit, vergeet ik dat ik ziek ben. Muziek is sterker dan MS.




PS Als je zelf na een bezoek het ook leuk vindt bij te dragen aan dit blog met foto's en tekst kun je die sturen aan petra@petraterdoest.nl. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plök veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieëren voor Claudy. Laot mèr komme! (zo heet ook één van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter