Doorgaan naar hoofdcontent

Claudy 50+

Zondag ging ik met John naar het Concertgebouw voor de eerste aflevering in een nieuwe serie Masterpianisten. Joseph Moog komt uit Duitsland en is nog geen 30. Als ik daar zit, vergeet ik dat ik ziek ben. 

Het feest voor mijn 50e verjaardag was waanzinnig. Ik wist nergens van. John, zijn familie, Maude en Daan hadden het geweldig geregeld. Getverdemme, wat een leuke plek, goede catering en dan al die lieve mensen, met cadeau’s en mooie speeches. Ik beleef het elke dag opnieuw. 

Veel mensen hebben geld gegeven. Ik wil daar een kunstwerk van kopen en we hebben gemaild naar Bianca Landgraaf die een galerie heeft in Laren. We hebben geschreven dat ik houd van muziek en van vriendschap en dat het mooi zou zijn als die twee dingen terugkomen in het  kunstwerk. Ze schreef al terug dat ze daar goed mee uit de voeten kan en zal langskomen om te kijken wat hier goed in mijn huis past. Het zou leuk zijn als de mensen die hiervoor geld hebben gegeven op het feest, dan komen kijken naar het kunstwerk. 

En dan is er nog een leuk ding gebeurd: Maude naar Delft is gegaan. Ze studeert en woont nu in dezelfde stad als Daan. Daar ben ik blij mee. 

Ter afsluiting een mooi stukje van Joseph Moog, van vier minuten, dat Cherokee heet. 


Reacties

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plök veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieëren voor Claudy. Laot mèr komme! (zo heet ook één van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter