Doorgaan naar hoofdcontent

AUBAGIO® Deel 5

Op dit moment merk ik geen effect van de Aubagio en de antidepressiva die dokter Bouma mij heeft aangeraden. Vrijdag zou hij mij bellen, dit is niet gebeurd. Dit ervaar ik als zeer teleurstellend. Dit geeft opnieuw aan dat het moeilijk is, dat ik niet in staat ben mensen te laten reageren zoals ik wil. 

Positief is, zoals ik eerder vertelde dat Artemis mij helpt, dit geeft mij kracht op bepaalde momenten. Artemis zei ook dat het gewoon lang zou kunnen duren voordat er effect te merken is wat betreft Aubagio. Dat betekend dus geduld. En positief was ook, dat vanmorgen Sophie (NAH begeleiding) bij mij op bezoek was . Zij nam met mij dingen door om te doen die positief effect op mij zouden kunnen hebben. Zij heeft daarvoor contact opgenomen met mijn vrienden, kennissen en familie en daarvoor afspraken gemaakt. Als eerste wat daar uit is gekomen is een afspraak met mijn nicht en dat is dit weekend.  

Mijn lieve nicht speelt net als ik piano, ik zou daarom ook graag willen afsluiten met een stuk die we samen speelde. 



Reacties

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plök veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieëren voor Claudy. Laot mèr komme! (zo heet ook één van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter