Doorgaan naar hoofdcontent

AUBAGIO® - Deel 2

Zoals beloofd zou ik jullie op de hoogte houden wat betreft mijn bevindingen met het nieuwe medicijn. 

De effecten die ik merk tot dus ver.
- Toilet, mijn stoelgang is ontregeld. Al na de eerste week.
- Ik ben vaak boos, komt dit door het medicijn of door de ziekte?
- Aubagio heeft tot dusver nog niet het effect als waar ik op had gehoopt. Maar ik ben dan ook nog niet zo lang bezig en moet er de moed dan ook nog wel even inhouden.
Het medicijn én de antidepressiva kunnen rustig 6 weken duren voordat dit enig effect heeft. Geduld dus...

Verder ben ik zo vaak het overzicht kwijt, dit geeft mij weer dit gevoel van onmacht.
Het is moeilijk om samen met mijn man en dochter een positief effect te creëren. Wellicht lukt mij dit met behulp van Sophie (NAH Begeleiding (niet aangeboren hersenletsel)) en Artemis (mijn dagelijkse hulp) beter. 
- Ik ben heel benieuwd naar het gesprek met Caroline mijn neuropsychologe. Aan haar en Gert Roos (mijn huisarts) de vraag wat kan ik verwachten van dit medicijn, en hebben de andere medicijnen die ik slik ook consequenties?
Ik voel me af en toe een test persoon, is dat erg? Want ik heb het gevoel dat ik geen ander alternatief heb. Maar ik heb sowieso vrede met wat er uit komt. 

Het leuke vooruitzicht is dat er morgen een barbecue is van Maude samen met een vriendin, hier in de tuin. Dit zie ik als erg positief en dit geeft mij kracht. 








Deze foto is bij ons in de tuin genomen samen met Artemis, en geeft een schoonheid weer waar ik niet omheen wil. Mijn man vond hem ook erg mooi en begreep niet hoe hij dit in eerste instantie niet zag, en vond het fijn dat wij deze schoonheid op deze manier beleven.  




Het leven blijft een schoonheid! En met deze woorden wou ik graag deze blog update afsluiten. 










Zoals altijd een stukje muziek, deze keuze is van Maude. 




Reacties

Populaire posts van deze blog

Goede Week

Voor mij is dit al mijn hele leven een bijzondere tijd. Een tijd die aanzet tot bezinning, een tijd waar vele facetten in zitten. En voor mij zeker, met het voorjaar buiten, van een overheersende schoonheid. Van een wijze man, kreeg ik een heel mooi gedicht. Het is gemaakt door een terminale patiente die inmiddels is overleden. Wat ik er, door mijn ziekte, in herken is hoe moeilijk het is om uitdrukking te geven aan je gevoel, zelfs tegenover je dierbaren, omdat je beiden in een tegenovergestelde situatie zit. Ik vind dat de tekst ook mooi past bij deze week. Ik sta aan de overkant Ik sta aan de overkant van een stroom de stroom van jouw verdriet jouw eenzaamheid ik wil je bereiken maar vind de woorden niet vind de gebaren niet ik sta daar aan de overkant tegenover jou kon ik met je meehuilen ik vind de tranen niet niet diep genoeg kan ik voelen wat je voelt het enige wat ik koppig doe ik blijf ik sta ik wacht ik kijk zo ben ik een beetje bij je (Marina San Giorgi, uit de bundel ‘Vlieg...

Op proef naar Nieuw Unicum

Van 9 februari tot en met 3 maart ga ik op proef naar Nieuw Unicum. Dit is het tehuis voor MS patiënten in Zandvoort. Ik vind het spannend en ben benieuwd wat dit me gaat brengen. Ik hoop er onder andere vaker toe te komen om te schrijven op mijn blog omdat ik graag mijn ervaringen wil delen anderen. Het lijkt me ook heerlijk om bezoek te krijgen. Dus als je wilt komen, vind ik dat geweldig. Er zijn geen bezoektijden. Het is wel handig je komst aan te kondigen via een speciale agenda die moet helpen om een beetje overzicht te houden. Klik  hier  om naar de agenda te gaan. En je kunt natuurlijk mailen om contact op te nemen, naar  cbruggink@online.nl . Het adres van Nieuw Unicum is: Zandvoortselaan 165 2042 XK Zandvoort Bij zo'n grote stap hoort natuurlijk muziek... ditmaal uit mijn Limburgse geboorteland ...