Doorgaan naar hoofdcontent

Meer liefde, minder geweld

Veel doktersbezoek de afgelopen maand. Eerst aan de neuroloog, dokter Stevens van Tergooi, en Kitty de speciale verpleegkundige die mij begeleidt. Vervolgens aan een neuropsychologe, een hele aardige, mooie vrouw vond ik, en tenslotte deze week aan de afdeling waar MRI-scan worden gemaakt. Intussen is er ook bloed geprikt.

Ik ben blij met al dit onderzoek. Het geeft me rust. Zowel fysiek als cognitief ben ik wat achteruit gegaan de laatste tijd. Ik ben te mager vindt iedereen en het praten is moeilijker geworden. De vraag is dus hoe de ms zich ontwikkelt.

Gelukkig zijn er ook altijd weer goede dingen. De support van de mensen om mij heen is geweldig. Carel ter Linden stuurde een mooi mailtje: 'Courage!', schreef hij. Met Brecht ben ik naar een avond over MS gegaan waar ik veel aan had. En met Maude ben ik naar het Concertgebouw geweest. Krystian Zimerman speelde Beethoven. Fantastisch. In deze video speelt hij Piano Concerto No 2, Op 19. Hij zei: Meer liefde, minder geweld. Dat vind ik een mooie uitspraak.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plök veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieëren voor Claudy. Laot mèr komme! (zo heet ook één van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter