Doorgaan naar hoofdcontent

Onze muur


Daan heeft mij een cadeau gegeven. Hij moest op school bij Duits een stukje schrijven en maakte de volgende regels:

Unsere mauer
Wie in der Geschichte,
gibt es immer noch Mauern. Nur sind diese nicht aus großen, grauen Steinen, sondern psychologisch. Ein Beispiel ist meine behinderte Mutter. Sie kann nicht laufen. Das ist für viele Menschen befremdend. Die Leute sind über ihre Lage sehr betroffen, ignorieren aber ihre Situation.
Ich habe auch manchmal Probleme meine Mutter zu verstehen. Ich weiß nicht was es bedeutet, nicht laufen zu können oder fast nichts zu sehen.
Das ist eine psychologische Mauer. Die Gehbehinderung meiner Mutter kommt durch ihre Krankheit MS. Ich bin nicht behindert und das schafft Situationen, die mir unbegreiflich sind. Zum Beispiel, wenn meine Mutter nicht mehr kann und ich nur ein bisschen müde bin.
All diese Situationen sind die kleinen Steine meiner Mauer. Eine Mauer, die nicht überbrückt werden kann, aber ich kann bei diesen Gelegenheiten ruhig bleiben, was schon hilft. Das unangenehme ist, diese Mauer kann nicht zerstört werden wie die Berliner Mauer. Das ist eine Mauer des Lebens.
Jetzt versuchen wir alles um diese Wand aufzubrechen, weil wir darüber reden und nach Heilung suchen für MS. Wir werden es weiter versuchen und vielleicht schaffen wir es ja diese Wand ein paar Meter kleiner zu bekommen.


De muziek is ditmaal ook door Daan uitgekozen.


Reacties

Toine T. zei…
Hoi Claudy, Ontroerend mooi wat je zoon geschreven heeft, wat zul je trots op hem zijn !
Anoniem zei…
Ontroerend door je eerlijkheid en oprechtheid, Daan !
Mooi dat je dit zo kunt verwoorden,
Groetjes, Willeke

Populaire posts van deze blog

Goede Week

Voor mij is dit al mijn hele leven een bijzondere tijd. Een tijd die aanzet tot bezinning, een tijd waar vele facetten in zitten. En voor mij zeker, met het voorjaar buiten, van een overheersende schoonheid. Van een wijze man, kreeg ik een heel mooi gedicht. Het is gemaakt door een terminale patiente die inmiddels is overleden. Wat ik er, door mijn ziekte, in herken is hoe moeilijk het is om uitdrukking te geven aan je gevoel, zelfs tegenover je dierbaren, omdat je beiden in een tegenovergestelde situatie zit. Ik vind dat de tekst ook mooi past bij deze week. Ik sta aan de overkant Ik sta aan de overkant van een stroom de stroom van jouw verdriet jouw eenzaamheid ik wil je bereiken maar vind de woorden niet vind de gebaren niet ik sta daar aan de overkant tegenover jou kon ik met je meehuilen ik vind de tranen niet niet diep genoeg kan ik voelen wat je voelt het enige wat ik koppig doe ik blijf ik sta ik wacht ik kijk zo ben ik een beetje bij je (Marina San Giorgi, uit de bundel ‘Vlieg...

Op proef naar Nieuw Unicum

Van 9 februari tot en met 3 maart ga ik op proef naar Nieuw Unicum. Dit is het tehuis voor MS patiënten in Zandvoort. Ik vind het spannend en ben benieuwd wat dit me gaat brengen. Ik hoop er onder andere vaker toe te komen om te schrijven op mijn blog omdat ik graag mijn ervaringen wil delen anderen. Het lijkt me ook heerlijk om bezoek te krijgen. Dus als je wilt komen, vind ik dat geweldig. Er zijn geen bezoektijden. Het is wel handig je komst aan te kondigen via een speciale agenda die moet helpen om een beetje overzicht te houden. Klik  hier  om naar de agenda te gaan. En je kunt natuurlijk mailen om contact op te nemen, naar  cbruggink@online.nl . Het adres van Nieuw Unicum is: Zandvoortselaan 165 2042 XK Zandvoort Bij zo'n grote stap hoort natuurlijk muziek... ditmaal uit mijn Limburgse geboorteland ...