Doorgaan naar hoofdcontent

Op pad met Valys

Het is december, het is heel erg koud, en erg glad, en erg mooi.

Deze laatste maand van het jaar ging goed, vergeleken met hoe het de afgelopen twee jaren ging. Mijn energie is toegenomen en ik ben beter in staat om zelf dingen te doen. Zo maak ik gebruik van Valys, dat is een taxidienst voor langere afstanden voor mensen die zich niet makkelijk kunnen bewegen. Op deze manier kan ik opeens zelfstandig door het land reizen. Een bijzondere ontmoeting vond dankzij de taxi plaats de afgelopen weken.

Een zwaar gehandicapte man reisde ook mee met Valys, we zaten samen in de auto. Hij was een sterke man die ondanks zijn handicap in staat was om eigen keuzes te maken. Ik heb van hem geleerd dat als dingen niet gaan zoals ze moeten gaan, je moet kijken hoe ze wel kunnen gaan. Hij stemde mij vrolijk en gaf mij moed.

Ik zie dit als een mooie afsluiting van 2010 en hieraan wil ik graag nog een keer een stuk van Chopin koppelen, want het was immers zijn jaar! Bij het schrijven van deze cellosonate werd Chopin geconfronteerd met het einde van het leven.

Ik wens iedereen die dit leest een heel goed 2011.




Reacties

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plök veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieëren voor Claudy. Laot mèr komme! (zo heet ook één van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter