Doorgaan naar hoofdcontent

Discipline helpt maar niet altijd

Op 26 maart heb ik in dit blog een stuk geschreven over Bart ter Woerds,
Bart is de derde Nederlander die de Liberation treatment heeft ondergaan.
Sinds die tijd heb ik af en toe telefonisch contact met hem, zoals afgelopen week
Mijn vraag is altijd hoe is het nu met jou? Gezien mijn eigen ervaringen heb ik aan een woord voldoende. Het gaat goed met hem, maar er is wel veel discipline nodig om vooruit te komen.

Dat herken ik.
Dit is mijn manier om discipline op te brengen:

  • Mijn cesar therapeute komt elke week en geeft mij dan nieuwe oefeningen op. Die doe ik dagelijks
  • Ik speel iedere dag piano, dat is voor mij de beste graadmeter die ik heb

  • Last but not least: mijn huishouden en een goede energie verdeling

Maar altijd maar streng voor jezelf zijn, is ook niet goed. Ik vind december altijd een zware maand. In zo’n tijd moet je ook een beetje aardig voor jezelf zijn en soms tegen jezelf zeggen: nu is het even mooi geweest, je hebt even genoeg je best gedaan.

Voor nu, geniet van het leven.

Dit muziekstuk, een sonate van Scarlatti, heb ik van iemand gekregen toen ik naar Amerika ging om daar stage te lopen. Dat is nu 22 jaar geleden. Ik heb het bandje eindeloos gedraaid, het gaf veel rust bij al die overweldigende indrukken die ik daar aan de westkust kreeg. Pogorelich werd daarna een bekende pianist, hij was heel knap bovendien!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plök veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieëren voor Claudy. Laot mèr komme! (zo heet ook één van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter