Doorgaan naar hoofdcontent

Kracht in de koude maand januari

In januari is het heel erg koud en het sneeuwt. Het vriest en het is soms heel erg glad. Voor mij, met mijn handicap is dat af en toe lastig. Ik kom niet zoveel buiten.
Maar wat heel belangrijk is, is dat ik me realiseer dat de schoonheid van de sneeuw hier boven staat. Het is een kunstwerk daarbuiten en daar haal ik mijn kracht uit.
Daarbij heb ik van twee vrienden,
beiden eerder beschreven in dit blog, iets moois gekregen.

A. Een energie lamp. Ik besteed iedere ochtend een half uur voor deze lamp om te mediteren, ik ervaar dit als zeer rustgevend.
B. En een singingbowl. Ik eindig mijn meditatie met deze singingbowl.

Daarna kan mijn dag beginnen.

Ik vroeg aan een muziekvriendin een passend stuk voor deze koude januari maand. Zij noemde Sofia Gubaidulina, een Russische vrouw bekend met kou. Onder het Sovjet bewind werd deze componiste bekritiseerd om haar voorliefde voor bijzondere tonen en instrumenten. Maar uit dat eigen geluid haalde zij juist haar kracht. Na de val van het ijzeren gordijn is ze in west-Europa gaan optreden. Op you tube staat een mooie sonate voor piano van haar.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plök veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieëren voor Claudy. Laot mèr komme! (zo heet ook één van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter