Doorgaan naar hoofdcontent

Kanker en de kracht van het nu

Verschillende keren ben ik dit jaar geconfronteerd met mooie verhalen,
Verhalen waar mensen hun kracht vandaan halen in moeilijke tijden.
Een van die verhalen wil ik nu in het kort vertellen, het gaat over moeder en dochter.
De moeder heeft nog een maand te leven en praat met haar dochter. Ze zeggen dat ze het zo erg vinden dat ze nooit samen een trouwjurk zullen kopen.
De moeder zegt: 'Dat kunnen we wel! We gaan nu naar de winkel.'
Ze leggen de omstandigheden uit aan de winkelier en zoeken samen een jurk uit.
Het bezorgt ieder een goed gevoel. Dit was voor mij een voorbeeld van de kracht van het nu. Niet de toekomst is belangrijk, niet het verleden, het gaat om het nu.

Vanochtend ontving ik een muziekstuk van een vriend van mij.
Het wordt gezongen door een man die leukemie heeft. Wat ik hoor is de liefde voor en van zijn naasten en zijn passie voor muziek en het leven.

Reacties

Jolanda Soons-Dings zei…
Lieve Claudy,

Het deed me erg goed om jou, John en jullie kinderen laatst in jullie eigen omgeving te zien en even een middag met jou te kunnen bijpraten. Heb nog nagedacht over jouw vraag hoe mensen jouw blog makkelijker kunnen vinden, maar het ultieme antwoord nog niet gevonden. Ik kom hier zeker nog op terug bij jou.

Wat ik nu wel kwijt wil is dat het mij kracht geeft om te zien en te ervaren hoe jij met je ziekte omgaat. Er is meer in dit leven dan ons aardse bestaan, toeval bestaat niet. Regelmatig heb ik ervaren dat iemand mij belt, langsloopt of ook aan mij blijkt te denken op het moment dat ik heel sterk aan hem of haar denk. Dit heeft volgens mij alles met energie te maken, die je deels zelf kan sturen, maar die ook naar jou toe komt aangetrokken door jouw eigen gedachten. Hoewel ik ook mijn dips heb gekend in het leven en de zon echt niet altijd schijnt, ben ik een rasoptimist en geloof heilig in de kracht van het positief denken. Er is altijd licht aan het einde van de tunnel, ook al kun je dit niet altijd zien.

Een van de dingen die ik mij het afgelopen jaar heb voorgenomen is om de dingen die ik graag nog ooit wil doen, vooral ook NU te gaan doen of hier aan te werken om mijn wens te realiseren. Jouw verhaal over de moeder en dochter die zo graag samen een trouwjurk uit willen zoeken en het gewoon doen, past hier perfect in en deed mij besluiten om een reactie op jouw blog te schrijven.

Een van mijn diepe wensen (die ik meer dan 10 jaar bij me droeg) was om weer in contact te komen met jou, om je weer te zien en met je te kunnen praten. Uit dankbaarheid voor het feit dat ik kerngezond ben en wel nog alles kan doen, zou ik graag ook iets meer voor jou willen betekenen...dat geeft mij kracht!

Tot schrijfs/bels/ziens,

Dikke kus,
Jolanda

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plök veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieëren voor Claudy. Laot mèr komme! (zo heet ook één van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter