Doorgaan naar hoofdcontent

Oop

Na twee heerlijke paasdagen, gevuld met familie, heb ik behoefte om te schrijven over oop. (mijn opa, 92 jaar geworden, die in 2004 overleed.)
Ik wil graag 5 punten noemen die ik de rest van mijn leven meeneem.

1. Oop heeft een broer verloren in de Tweede Wereldoorlog tijdens een bombardement. Een kerk bij hem in de straat waar zijn broer en moeder zaten te bidden, werd getroffen. Zijn moeder overleefde het bombardement door het toeval. Oop had altijd mensen te logeren die dakloos waren geworden. Op hoogtijdagen logeerden er wel veertig mensen in zijn huis. Enkele van zijn kinderen zijn in de oorlog geboren.
2. Na de oorlog moest hij als middenstander moeite doen om weer op gang te komen. Zijn kinderen waren nog klein en hij had een loodgieters bedrijf. Wat ik me kan herinneren is dat hij altijd de winkel opendeed met Sinterklaas. Kinderen die cadeaus hadden gekregen konden meteen bij hem terecht voor nieuwe batterijen.
3. Hij speelde viool. Wat voor mij heel herkenbaar is, is dat hij moest stoppen met muziek spelen. Door zijn werk had hij opgezette vingers gekregen, te dik om nog de snaren en de stok goed te kunnen hanteren. Hij is muziek echter nooit kwijtgeraakt. Hij is later overgestapt op zang. Enthousiast nam hij deel aan zangkoren.
4. Mijn oma was altijd ziek. Op het laatst van haar leven was ze dement en angstig als gevolg van Parkinson. Op zondag dronken wij (in het begin van mijn middelbare schooltijd) koffie met de hele familie bij oop en oma thuis. Mijn oma zag vaak in haar waanideeën mensen op het platte dak lopen. Ze wees dan naar buiten en zei: “Daar loopt er een.” Een van mijn ooms sprong dan door het raam naar buiten, als hij terug kwam zei hij: “Mam ik heb hem.” Iedereen moest lachen, oma het hardst. Mijn opa hield van oma, altijd. Ik ervoer dat als erg gezellig.
5. Oop had zeker ook zijn fouten. Die kwamen, denk ik, voort uit onwetendheid en onmacht. Of uit een andere chemie? Maar zijn moeilijke kant, heeft hij mij nooit laten voelen.

Toevoeging van mijn dochter: Xx Love You opa-opa (xx Maude)

Graag draag ik dit aan hem op: Panis Angelicus door de dikke Pavarotti


Reacties

Populaire posts van deze blog

Gelukkig Nieuwjaar, Claudy!  Door Brecht Daams - 11 januari 2021 Ondanks de Corona-lockdown mag Claudy wel bezoek ontvangen, gelukkig. Claudy ontvangt mij met keurig gekamd haar en hele mooie rode sloffen aan. En met veel citaten van haar favoriete filosoof, Cruyff. Elk voordeel heb zijn nadeel, wie zei dat ook al weer? Het is nog lang geen Carnaval, maar ik heb toch twee CD's met carnavalskrakers meegenomen. Het zijn namelijk   Limburgse   carnavalskrakers! Claudy kan de teksten goed verstaan, want het is zelfs Venlo’s! “Iech plök veur diech de sjterre”, “Op sjtap mit miene sjat”, en vele andere krakers. De gezellige muziek is een groot succes.  De CD’s zijn niet van mij, ik heb ze geleend en moet ze teruggeven, maar ik zal ze kopieëren voor Claudy. Laot mèr komme! (zo heet ook één van de nummers).  In oktober had Claudy zich tot mijn verrassing voorgenomen om in het nieuwe jaar niet meer te roken. Maar nu was ze dat zeer goede voornemen alweer vergeten. Dus nu heeft ze per ongelu

Een heel zwaar leven

Vorige week was ik op bezoek bij Claudy. Ze is binnen Nieuw Unicum verhuisd en woont nu bij een andere groep.  Als ik binnenkom roept Claudy meteen enthousiast: “Hoe is het met jou?” Ze is in een goed humeur. Zelf zegt ze dat ze een heel zwaar leven heeft. Echt heel zwaar. En dat is heel grappig, omdat het een lied van Brigitte Kaandorp is.  Het is binnenkort carnaval en Claudy is al helemaal in de stemming. Ze zingt enthousiast een Limburgse carnavalskraker. Eerst denk ik dat Claudy onverstaanbaar praat, maar dat is het niet. Ze zingt in het Limburgs en dat versta ik niet. Gelukkig wil Claudy het wel voor me vertalen. In het Nederlands gaat het zo: Bij ons in het straatje  Daar ging eens een praatje Dat Coba van Kret van Bertram Ging trouwen met Doris die 70 jaar is En niemand die snapt er wat van. Dat doet ‘m het voorjaar Dat ligt aan het lenteweer Want alles wat jong is Och dat vrijt zo graag Tatatata! Tatatata! In het Limburgs klinkt het beter