Doorgaan naar hoofdcontent

Oop

Na twee heerlijke paasdagen, gevuld met familie, heb ik behoefte om te schrijven over oop. (mijn opa, 92 jaar geworden, die in 2004 overleed.)
Ik wil graag 5 punten noemen die ik de rest van mijn leven meeneem.

1. Oop heeft een broer verloren in de Tweede Wereldoorlog tijdens een bombardement. Een kerk bij hem in de straat waar zijn broer en moeder zaten te bidden, werd getroffen. Zijn moeder overleefde het bombardement door het toeval. Oop had altijd mensen te logeren die dakloos waren geworden. Op hoogtijdagen logeerden er wel veertig mensen in zijn huis. Enkele van zijn kinderen zijn in de oorlog geboren.
2. Na de oorlog moest hij als middenstander moeite doen om weer op gang te komen. Zijn kinderen waren nog klein en hij had een loodgieters bedrijf. Wat ik me kan herinneren is dat hij altijd de winkel opendeed met Sinterklaas. Kinderen die cadeaus hadden gekregen konden meteen bij hem terecht voor nieuwe batterijen.
3. Hij speelde viool. Wat voor mij heel herkenbaar is, is dat hij moest stoppen met muziek spelen. Door zijn werk had hij opgezette vingers gekregen, te dik om nog de snaren en de stok goed te kunnen hanteren. Hij is muziek echter nooit kwijtgeraakt. Hij is later overgestapt op zang. Enthousiast nam hij deel aan zangkoren.
4. Mijn oma was altijd ziek. Op het laatst van haar leven was ze dement en angstig als gevolg van Parkinson. Op zondag dronken wij (in het begin van mijn middelbare schooltijd) koffie met de hele familie bij oop en oma thuis. Mijn oma zag vaak in haar waanideeën mensen op het platte dak lopen. Ze wees dan naar buiten en zei: “Daar loopt er een.” Een van mijn ooms sprong dan door het raam naar buiten, als hij terug kwam zei hij: “Mam ik heb hem.” Iedereen moest lachen, oma het hardst. Mijn opa hield van oma, altijd. Ik ervoer dat als erg gezellig.
5. Oop had zeker ook zijn fouten. Die kwamen, denk ik, voort uit onwetendheid en onmacht. Of uit een andere chemie? Maar zijn moeilijke kant, heeft hij mij nooit laten voelen.

Toevoeging van mijn dochter: Xx Love You opa-opa (xx Maude)

Graag draag ik dit aan hem op: Panis Angelicus door de dikke Pavarotti


Reacties

Populaire posts van deze blog

Goede Week

Voor mij is dit al mijn hele leven een bijzondere tijd. Een tijd die aanzet tot bezinning, een tijd waar vele facetten in zitten. En voor mij zeker, met het voorjaar buiten, van een overheersende schoonheid. Van een wijze man, kreeg ik een heel mooi gedicht. Het is gemaakt door een terminale patiente die inmiddels is overleden. Wat ik er, door mijn ziekte, in herken is hoe moeilijk het is om uitdrukking te geven aan je gevoel, zelfs tegenover je dierbaren, omdat je beiden in een tegenovergestelde situatie zit. Ik vind dat de tekst ook mooi past bij deze week. Ik sta aan de overkant Ik sta aan de overkant van een stroom de stroom van jouw verdriet jouw eenzaamheid ik wil je bereiken maar vind de woorden niet vind de gebaren niet ik sta daar aan de overkant tegenover jou kon ik met je meehuilen ik vind de tranen niet niet diep genoeg kan ik voelen wat je voelt het enige wat ik koppig doe ik blijf ik sta ik wacht ik kijk zo ben ik een beetje bij je (Marina San Giorgi, uit de bundel ‘Vlieg...

Op proef naar Nieuw Unicum

Van 9 februari tot en met 3 maart ga ik op proef naar Nieuw Unicum. Dit is het tehuis voor MS patiënten in Zandvoort. Ik vind het spannend en ben benieuwd wat dit me gaat brengen. Ik hoop er onder andere vaker toe te komen om te schrijven op mijn blog omdat ik graag mijn ervaringen wil delen anderen. Het lijkt me ook heerlijk om bezoek te krijgen. Dus als je wilt komen, vind ik dat geweldig. Er zijn geen bezoektijden. Het is wel handig je komst aan te kondigen via een speciale agenda die moet helpen om een beetje overzicht te houden. Klik  hier  om naar de agenda te gaan. En je kunt natuurlijk mailen om contact op te nemen, naar  cbruggink@online.nl . Het adres van Nieuw Unicum is: Zandvoortselaan 165 2042 XK Zandvoort Bij zo'n grote stap hoort natuurlijk muziek... ditmaal uit mijn Limburgse geboorteland ...