Doorgaan naar hoofdcontent

Almaz

Petra gaat op vakantie naar Marokko. Dit brengt me terug in de tijd, en doet me herinneren aan de 3 jaar die we in het buurland Egypte hebben gewoond. Een tijd waar ik mijn naïviteit ben kwijt geraakt. Zwanger van onze oudste zoon ben ik erheen gegaan, zwanger van onze dochter zijn we terug gekomen. Hoe armoede eruitziet en ruikt heb ik daar gevoeld. Na de geboorte van mijn zoon kwam Almaz in beeld. Vijf weken na de bevalling ben ik weer gaan werken en Almaz werd de nanny van Daan (mijn zoon). Almaz kwam uit Ethiopië en was een prachtige vrouw van 27 jaar. Zoals zo velen met haar hoopte ze via Egypte een verblijfsvergunning voor Amerika te krijgen.
Het leven loopt vaak niet zoals gepland. Negen maanden na de geboorte van Daan kreeg ik de dyagnose MS te horen. Na een herstel tijd in Nederland ben ik weer met Daan naar Egypte terug gegaan. Daar aangekomen volgde een zware ontmoeting met Almaz. Ze vertelde me dat een huisgenoot van haar, na het bidden, het huis had verlaten. Ze had vergeten de kaarsjes te doven, het huis was afgebrand. Verzekeringen hadden ze niet, de spaarcenten waren verbrand, hun droom voorbij. Ze moest terug naar Ethiopië. Voor dat ze terug ging wilde ze afscheid nemen van Daan en mij. We moesten beiden huilen. Ze vroeg me haar in ieder geval door te geven wanneer Daan zou trouwen, dan wilde ze zeker komen.
We weten niet waar ze is. Voor ons was ze heel bijzonder. Haar naam betekent in het Ethiopisch ‘diamant’. Dit lied past bij haar.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Goede Week

Voor mij is dit al mijn hele leven een bijzondere tijd. Een tijd die aanzet tot bezinning, een tijd waar vele facetten in zitten. En voor mij zeker, met het voorjaar buiten, van een overheersende schoonheid. Van een wijze man, kreeg ik een heel mooi gedicht. Het is gemaakt door een terminale patiente die inmiddels is overleden. Wat ik er, door mijn ziekte, in herken is hoe moeilijk het is om uitdrukking te geven aan je gevoel, zelfs tegenover je dierbaren, omdat je beiden in een tegenovergestelde situatie zit. Ik vind dat de tekst ook mooi past bij deze week. Ik sta aan de overkant Ik sta aan de overkant van een stroom de stroom van jouw verdriet jouw eenzaamheid ik wil je bereiken maar vind de woorden niet vind de gebaren niet ik sta daar aan de overkant tegenover jou kon ik met je meehuilen ik vind de tranen niet niet diep genoeg kan ik voelen wat je voelt het enige wat ik koppig doe ik blijf ik sta ik wacht ik kijk zo ben ik een beetje bij je (Marina San Giorgi, uit de bundel ‘Vlieg...

Op proef naar Nieuw Unicum

Van 9 februari tot en met 3 maart ga ik op proef naar Nieuw Unicum. Dit is het tehuis voor MS patiënten in Zandvoort. Ik vind het spannend en ben benieuwd wat dit me gaat brengen. Ik hoop er onder andere vaker toe te komen om te schrijven op mijn blog omdat ik graag mijn ervaringen wil delen anderen. Het lijkt me ook heerlijk om bezoek te krijgen. Dus als je wilt komen, vind ik dat geweldig. Er zijn geen bezoektijden. Het is wel handig je komst aan te kondigen via een speciale agenda die moet helpen om een beetje overzicht te houden. Klik  hier  om naar de agenda te gaan. En je kunt natuurlijk mailen om contact op te nemen, naar  cbruggink@online.nl . Het adres van Nieuw Unicum is: Zandvoortselaan 165 2042 XK Zandvoort Bij zo'n grote stap hoort natuurlijk muziek... ditmaal uit mijn Limburgse geboorteland ...