Vorige week ben ik naar het MS centrum in Nijmegen geweest. Ik had daar, onder andere, overleg met de neuroloog over hoe het mij gaat op dit moment. Sinds oktober injecteer ik mijzelf met betaferon, een medicijn dat mijn ziekte zou kunnen vertragen. Dat injecteren valt mij niet makkelijk en het heeft de nodige bijwerkingen: je wordt er een beetje depressief van, je gezichtsvermogen gaat verder achteruit en je krijgt koorts.
Positieve effecten heb ik nog niet ondervonden. Vandaar mijn vraag aan de arts: Moet ik hiermee doorgaan? Hij zei dat ik dit medicijn nog een paar maanden de tijd moet geven maar hij kan niet garanderen dat deze injecties helpen.
Ik vind dat lastig want ik voel me niet goed en ben eigenlijk niet in staat het effect van het medicijn te schatten. De boodschap van de arts is moeilijk maar wat ik ook lastig vind is de communicatie met hem, omdat hij mij het gevoel geeft dat ik een nummer ben. Ik zou zo graag beter begrijpen waarom ik door moet gaan met dit medicijn maar hij wil dat ik dat gewoon van hem aanneem. Hij geeft me te weinig kennis en blijkbaar kan ik dat niet afdwingen. Dat frustreert me want ik dacht altijd dat ik mensen goed kan overhalen om te vertellen.
Ik denk vaak aan het boek van Pim van Lommel ‘Eindeloos bewust zijn’. Hij was cardioloog en heeft over zijn ervaringen een heel mooi boek geschreven. Met regelmaat gebruikt hij de woorden ‘overgave’ en ‘acceptatie’.
Iemand anders zei de volgende wijze woorden tegen mij: Het is niet ‘vechten tegen’ maar ‘vechten met’. In mijn geval dus met mijn ziekte.
Het leven blijft een kunst en het is aan jou ( en mij) om eruit te halen wat erin zit.
Claudy
Positieve effecten heb ik nog niet ondervonden. Vandaar mijn vraag aan de arts: Moet ik hiermee doorgaan? Hij zei dat ik dit medicijn nog een paar maanden de tijd moet geven maar hij kan niet garanderen dat deze injecties helpen.
Ik vind dat lastig want ik voel me niet goed en ben eigenlijk niet in staat het effect van het medicijn te schatten. De boodschap van de arts is moeilijk maar wat ik ook lastig vind is de communicatie met hem, omdat hij mij het gevoel geeft dat ik een nummer ben. Ik zou zo graag beter begrijpen waarom ik door moet gaan met dit medicijn maar hij wil dat ik dat gewoon van hem aanneem. Hij geeft me te weinig kennis en blijkbaar kan ik dat niet afdwingen. Dat frustreert me want ik dacht altijd dat ik mensen goed kan overhalen om te vertellen.
Ik denk vaak aan het boek van Pim van Lommel ‘Eindeloos bewust zijn’. Hij was cardioloog en heeft over zijn ervaringen een heel mooi boek geschreven. Met regelmaat gebruikt hij de woorden ‘overgave’ en ‘acceptatie’.
Iemand anders zei de volgende wijze woorden tegen mij: Het is niet ‘vechten tegen’ maar ‘vechten met’. In mijn geval dus met mijn ziekte.
Het leven blijft een kunst en het is aan jou ( en mij) om eruit te halen wat erin zit.
Claudy
Reacties