Een lieve lezer stuurde mij onderstaand stukje. Voor mij verwoordt dit heel mooi waar zij kracht vandaan haalt.
Beste Claudy,
Mijn dochter wees mij op de oproep, die je per blog deed aan belangstellenden.
Je vraagt daarin aan lezers om met jou datgene te delen waaruit zij kracht putten in moeilijke omstandigheden.
Ik werd getroffen door jouw initiatief en het inspireerde mij om op jouw verzoek in te gaan.
Welnu, voor mij is het heel belangrijk om in een probleemsituatie in alle rust, buiten in de natuur of thuis, alleen op de bank, na te denken en zo alles op een rijtje te zetten en te benoemen, dat me zorgen baart. Daarbij mezelf niet te sparen en niet voor schuldgevoelens weg te duiken.
Het is zoiets als een puzzel in elkaar zetten. Als de meeste stukjes hun plaats gevonden hebben, na veel zoek- en denkwerk, geeft mij dat rust, ook al zijn er nog open plekken. Het kost tijd en strijd om hem compleet te maken, maar al denkend, lukt het.
De natuur in al zijn variaties heeft op mij ook een heel geneeskrachtige en zuiverende invloed, sterkt mijn levenslust en daardoor mijn vertrouwen dat er betere tijden zullen aanbreken.
In de "Notre Dame" of in een andere sfeervolle, liefst oude, kerk zitten en daar woordenloos bidden, in de betekenis van: mijn zorgen en verdriet neerleggen bij een "Hogere Geest". Ik krijg vaak respons, zij het niet concreet, dan toch in de vorm van verfrissende, sterkende gedachten.
De liefde van en voor mijn kinderen en kleinkinderen is onvervangbaar. Onmisbaar is het zelfvertrouwen dat ik door dit alles opbouw om ook in een volgende moeilijke periode overeind te blijven.
Veel sterkte wens ik je toe!
De moeder van Petra
Beste Claudy,
Mijn dochter wees mij op de oproep, die je per blog deed aan belangstellenden.
Je vraagt daarin aan lezers om met jou datgene te delen waaruit zij kracht putten in moeilijke omstandigheden.
Ik werd getroffen door jouw initiatief en het inspireerde mij om op jouw verzoek in te gaan.
Welnu, voor mij is het heel belangrijk om in een probleemsituatie in alle rust, buiten in de natuur of thuis, alleen op de bank, na te denken en zo alles op een rijtje te zetten en te benoemen, dat me zorgen baart. Daarbij mezelf niet te sparen en niet voor schuldgevoelens weg te duiken.
Het is zoiets als een puzzel in elkaar zetten. Als de meeste stukjes hun plaats gevonden hebben, na veel zoek- en denkwerk, geeft mij dat rust, ook al zijn er nog open plekken. Het kost tijd en strijd om hem compleet te maken, maar al denkend, lukt het.
De natuur in al zijn variaties heeft op mij ook een heel geneeskrachtige en zuiverende invloed, sterkt mijn levenslust en daardoor mijn vertrouwen dat er betere tijden zullen aanbreken.
In de "Notre Dame" of in een andere sfeervolle, liefst oude, kerk zitten en daar woordenloos bidden, in de betekenis van: mijn zorgen en verdriet neerleggen bij een "Hogere Geest". Ik krijg vaak respons, zij het niet concreet, dan toch in de vorm van verfrissende, sterkende gedachten.
De liefde van en voor mijn kinderen en kleinkinderen is onvervangbaar. Onmisbaar is het zelfvertrouwen dat ik door dit alles opbouw om ook in een volgende moeilijke periode overeind te blijven.
Veel sterkte wens ik je toe!
De moeder van Petra
Reacties
Mensen voelen zich aangesproken en aangemoedigd hun eigen verhaal te vertellen. Ik had niet gedacht dat het die uitwerking zou hebben, maar ik moet dus bekennen dat hoewel ik me niet zo snel aangesproken voel te 'delen', het op anderen dus wel dat effect kan hebben. Geweldig! ik hoop dat jij je ook zo voelt en dat het je helpt door te gaan, en dat je je daarin gesterkt voelt, want ik vind het heerlijk om je stukjes te lezen. Dikke kus, Henriette